Ryszard Kaczorowski w Koszalinie (zdjęcia)
Ryszard Kaczorowski (1919-2010)W katastrofie lotniczej w Smoleńsku zginął Ryszard Kaczorowski, ostatni prezydent RP na Uchodźstwie, który 22 grudnia 1990 roku przekazał insygnia władzy prezydenckiej Lechowi Wałęsie w dniu jego zaprzysiężenia na prezydenta. Symbolizowało to nawiązanie ciągłości państwowej między II a III Rzeczypospolitą. Skazany w 1940 roku na śmierć przez NKWD, spotkał ją nieopodal Katynia, 70 lat później.
Prezydent Ryszard Kaczorowski przyjechał do Koszalina na zaproszenie ówczesnego senatora RP, a późniejszego ambasadora RP w Indiach, a obecnie w Korei Południowej, Krzysztofa Majki i jego małżonki Zofii. Senator pełnił wówczas funkcję przewodniczącego społecznego Komitetu Budowy Pomnika Marszałka Józefa Piłsudskiego w Koszalinie. Jednym z celów wizyty było przełamanie impasu w budowie pomnika, spowodowanego negatywnym stanowiskiem ówczesnych władz Koszalina oraz nieprzychylnymi reakcjami koszalińskich mediów. Wizyta wykraczała jednak ponad bieżące wydarzenia i problemy. Symbolizowała nawiązanie więzi przez powojennych mieszkańców Ziem Zachodnich z przedwojenną II Rzeczypospolitą, przybywającą w osobie prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego. Oznaczała trwanie Polski nad Bałtykiem, zapoczątkowane Zaślubinami z Morzem gen. Józefa Hallera w Pucku, w 1920 roku.
Prezydent rozpoczął wizytę od złożenia wieńców pod Pomnikiem Ofiar Bolszewizmu przed koszalińską katedrą, w teatrze obejrzał sztukę "Betlejem polskie", spotkał się ze studentami Wyższego Seminarium Duchownego oraz Politechniki Koszalińskiej, odwiedził Sanktuarium na Górze Chełmskiej, w kościele Ducha Świętego uczcił żołnierzy spod Monte Cassino składając kwiaty pod tablicą pamiątkową 14. Batalionu Żbik, spotkał się również z harcerzami. Kulminacyjnym momentem wizyty było podpisanie Aktu Erekcyjnego budowy pomnika Marszałka Józefa Piłsudskiego. Dokument przekazano biskupowi koszalińsko-kołobrzeskiemu Marianowi Gołębiewskiemu w depozyt honorowy. Pomnik Marszałka został uroczyście odsłonięty 11 listopada 2003 roku, w Święto Niepodległości. (tr)
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
) |
Foto: Tadeusz Rogowski
Ryszard KACZOROWSKI (ur. 26 listopada 1919 r. w Białymstoku - 10 kwietnia 2010 pod Smoleńskiem) był ostatnim Prezydentem RP na Uchodźstwie (szóstym z kolei) od śmierci swego poprzednika Kazimierza Sabbata, zmarłego nagle 19 lipca 1989 w Londynie, do 22 grudnia 1990, gdy przekazał insygnia władzy prezydenckiej Lechowi Wałęsie w dniu jego zaprzysiężenia na Prezydenta III RP. Równolegle z Ryszardem Kaczorowskim funkcję Prezydenta (w kraju) pełnił generał armii Wojciech Jaruzelski.
Pochodzi z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Jelita. Przed wojną instruktor harcerski w Białymstoku. Po zajęciu miasta przez Armię Czerwoną tworzył Szare Szeregi, gdzie pełnił funkcję komendanta okręgu białostockiego. Aresztowany w 1940 przez NKWD, skazany na karę śmierci, zamienioną na dziesięć lat łagrów. Wywieziony na Kołymę, odzyskał wolność po podpisaniu układu Sikorski-Majski. Wstąpił do Armii Polskiej w ZSRR formowanej przez generała Andersa. Przeszedł szlak bojowy II Korpusu, walcząc m.in. pod Monte Cassino.
Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, gdzie ukończył Szkołę Handlu Zagranicznego. Ryszard Kaczorowski aktywnie działał w ZHP na emigracji. Był naczelnikiem Harcerzy w latach 1955-1967, a następnie przewodniczącym Związku Harcerstwa Polskiego na uchodźstwie w latach 1967-1988. Pełnił też funkcję komendanta reprezentacji polskiej na Międzynarodowym Jubileuszowym Jamboree 1957, oraz komendanta Światowego Zlotu Harcerstwa na Monte Cassino w 1969 i w Belgii w 1982. Działał na forum Rady Narodowej (parlament emigracyjny). W 1986 w rządzie na emigracji został ministrem do spraw krajowych, w 1989, po nagłej śmierci Kazimierza Sabbata, objął stanowisko prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie. Prezydent Kaczorowski powierzył dalsze pełnienie urzędu premiera polskiego rządu emigracyjnego Edwardowi Szczepanikowi, sprawującemu tę funkcję od 1986 r. Kaczorowski zanim został prezydentem, w rządzie Szczepanika zasiadał jako minister do spraw krajowych, a w styczniu 1988 r. prezydent Sabbat zgodnie z artykułami 13 i 24 Konstytucji RP z 23 kwietnia 1935 r. wyznaczył go na "następcę prezydenta na wypadek opróżnienia się urzędu przed zawarciem pokoju". W 1990 roku, w asyście Wincentego Broniwój-Orlińskiego, przekazał insygnia prezydenckie II Rzeczypospolitej, wśród nich insygnia Orderu Orła Białego Lechowi Wałęsie.
Honorowy Obywatel kilkunastu miast polskich, m.in. rodzinnego Białegostoku, Warszawy, Krakowa, Gdyni, Częstochowy.
Źródło: Wikipedia
Podziel się swoimi wrażeniami i spostrzeżeniami na naszym Forum w dziale Koszalinianie. Jeśli znasz ciekawe życiorysy koszalinian, których losy należałoby nam wszystkim przybliżyć, napisz do nas na skrzynkę kontaktową. Spróbuj odtworzyć dzieje swojej rodziny, opisz jej losy, na pewno miałeś jakiegoś wybitnego przodka, nie musiał być koszalinianinem, ważne, że Ty nim jesteś. Opowiedz o tradycjach przeniesionych do Koszalina z innych części Polski i świata, pomyśl jaki był udział Twoich bliskich w budowaniu naszego miasta i jego społeczeństwa. Nie sugeruj się tylko postaciami wyjątkowymi, tak zwane „zwykłe życiorysy” też bywają piękne.
